Makis Vasilakis Sailing School

Με τα πανιά του VIRIDIANA (1996)

Στίχοι-μουσική-εκτέλεση Μανώλης Καναβάκης

Δρόμε της Καρπάθου υγρέ, μας σημάδεψες
μας πήρες νύχτα μας έφερες πρωί
ταξίδι στα νησιά στα πέλαγα του Ελύτη
ταξίδι στο βασίλειο του δικού μας Ποσειδώνα

Ριπές των κυμάτων, σπιλιάδες τ΄ ανέμου
φως της κορώνης, φωτιές του αφρού
ατέλειωτος ορίζοντας σε μήκος και πλάτος
αιώνων στημένο σκηνικό που μας δέχτηκες

Είσαι τ΄ αεράκι κ΄ είμαι το πανί …..

το πάλεμα τη νύχτα με σχοινιά και τιμόνι
πορεία που χάραξαν μούσες για μας
γλυκά κουρασμένοι ακούμε απ΄ τη πλώρη
μια ιστορία του Πλάτανου παλιά

ο κόκκινος ήλιος, η αλμύρα της θάλασσας
το μπότζι του σκάφους, του νερού το πιτσίλισμα
βαθιά στοχασμένοι ακουμπισμένοι στα ξάρτια
κοιτάμε το πέλαγος ρουφάμε τη ζωή

Είσαι τ΄ αεράκι κ΄ είμαι το πανί
είμαι το σκαρί και είσαι το κατάρτι μου
στίγμα στο χάρτη, χώρια σου η ζωή,
στόχος που χάνεται, δίχως σου, η αγάπη μου.

Μανώλης Καναβάκης: Μια υπόσχεση που έχω δώσει πραγματοποιώ σήμερα. (λίγο καθυστερημένα). Πάνω από είκοσι χρόνια μου ζητούσε ο μοναδικός δάσκαλος της ιστιοπλοΐας και φίλος Μάκης Βασιλάκης να του στείλω ένα τραγούδι που γράφτηκε τον Ιούνιο του 96 αμέσως μετά το μαγικό ταξίδι Σητεία-Κάρπαθος-Κάσος- Σητεία, που έγινε στα πλαίσια των μαθημάτων μας τότε. Τα λόγια του:
Δεν έχει ξαναγίνει, σ΄ ένα ολονύχτιο ταξίδι με φουλ μποφόρια όπου έτριζαν τα πάντα μέσα στο πηχτό σκοτάδι, οι μαθητές αντί να πανικοβληθούν, να τραγουδούν όλη τη νύχτα γύρω από μια κιθάρα.
Η έμπνευση ακαριαία, και το τραγούδι ήταν έτοιμο και τραγουδήθηκε πολλές φορές στην απονομή των διπλωμάτων τρις μέρες μετά το ταξίδι.
Ο Πλάτανος του τραγουδιού είναι ο Γιώργος Πλατανάκης από τη Ζάκρο, που ανάμεσα στα τραγούδια, μας έλεγε ιστορίες απίθανες από τα ταξίδια του ως Μαρκόνι.
Δεν το ηχογράφησα ποτέ παρά πέρυσι με την ευκαιρία μιας εκδήλωσης που ξανάπιασα την κιθάρα.
Το αφιερώνω στον εξαιρετικό φίλο, δάσκαλο, καπετάνιο και άνθρωπο Μάκη Βασιλάκη.
Θα ακολουθήσουν και άλλα τραγούδια που ηχογράφησα πέρυσι μ΄ αυτή την ευκαιρία όπως και καινούρια που έγραψα αμέσως μετά. Οι αδυναμίες των ηχογραφήσεων είναι προφανείς, είναι όμως αυθεντικές και κάποιες εν τη γενέσει των τραγουδιών. Αυτό έχει αξία για μένα και δεν φιλοδοξώ να κάμω κάτι πιο επιτηδευμένο.

Makis Vasilakis: Μανώλη μου έκαμες ένα μεγάλο δώρο τότε με το τραγούδι σου αυτό και άλλο ένα τώρα που μου το έστειλες ηχογραφημένο. Όχι μόνο επειδή εμπνεύστηκε και γράφτηκε στο ταξίδι μας με την VIRIDIANA αλλά κυρίως γιατί η έμπνευση σου αυτή είναι υπέροχη.

“Ριπές των κυμάτων, σπιλιάδες τ΄ ανέμου
φως της κορώνης, φωτιές του αφρού
ατέλειωτος ορίζοντας σε μήκος και πλάτος
αιώνων στημένο σκηνικό που μας δέχτηκες”

Όλο το ποίημα είναι υπέροχο με κορωνίδα αυτό τον στίχο και κυρίως τις δυο τελευταίες του στροφές. Είναι θεϊκές έχουν ριζώσει στην ψυχή μου.

Σ’ ευχαριστώ πολύ

——————————————————————————————————————-